Herziene uitgave SCHAT nu ook als e-book verkrijgbaar.

Geplaatst op 23/07/2016 door Jose

Ofschoon SCHAT al heel wat jaartjes mee gaat, blijkt het boek nog steeds volop gelezen te worden, vooral in groep 8 en de onderbouw van het voortgezet onderwijs. Nu is het al lang niet meer in de winkel te krijgen en bij de bibliotheek vaak uitgeleend, dus kreeg ik de vraag of er geen eBook van was.
Nu was ik toch al van plan SCHAT een tijdje geleden te herzien (en het einde nog spannender te maken :)), dus ben ik aan de slag gegaan.
Ook heb ik het boek een nieuwe, meer bij het verhaal passende cover gegeven.

Wil je  meer over SCHAT weten of het (e-)boek bestellen, klik dan hier.

Geplaatst in Nieuws | Getagged , | Een reactie plaatsen

Ana-Lyse nu voor € 5,- te downloaden

Geplaatst op 23/11/2012 door Jose

Er is gebleken dat Ana-Lyse, de psychologische thriller over internet-daten, al een tijdje zeer succesvol meedraait in het “alternatieve” e-book circuit.
Alleen blijken er  veel fouten in het illegaal aangeboden bestand te zitten.
Daarom heb ik besloten het e-book van Ana-Lyse vanaf heden voor slechts € 5,- aan te bieden.

Wil je  meer over Ana-Lyse weten of het (e-)boek bestellen, klik dan hier.

 

Geplaatst in Nieuws | Getagged , , | Een reactie plaatsen

OP ZIJN GRIEKS

Geplaatst op 29/03/2012 door Jose

Honderdachtentachtig – 188 –  miljoen euro. Dat is het bedrag dat gemeenten, provincies en het rijk tot nu toe hebben uitgegeven om de Olympische Spelen in 2028 naar Nederland te halen. Van dat geld is maar liefst 81 miljoen euro uitgegeven aan dienstreizen en lobbycomités, ofwel in begrijpelijk Nederlands: aan snoepreisjes van Bobo’s en bestuurlijke elite.
En dit is nog maar een begin. Om de kandidatuur van Nederland succesrijk te maken zal tot 2016 elk jaar tussen de 250 en 900 miljoen euro geïnvesteerd moeten worden, anders kunnen we het wel schudden.
Even een geheugensteuntje ter vergelijking: de bezuinigingen in passend onderwijs bedragen 300 miljoen euro.
Maar Gerard Dielessen, directeur NOCNSF, vindt het “eigenlijk een schijntje”, want “breedtesportontwikkeling is heel erg belangrijk want daarmee kan je obesitas bestrijden.”
Mag ik een teiltje?
Olympische Spelen zijn niets anders dan commercieel entertainment waarin een element van sport is verwerkt.
Na wat geSchipper blijken de totale kosten voor het evenement 8 miljard te bedragen. Een bedrag overigens wat velen nog te laag ingeschat vinden, Londen heeft haar begroting voor de Olympische Spelen net weer met 2,2 miljard bijgesteld naar 12 miljard, twee keer het oorspronkelijke bedrag. Dus voor Nederland kan het in 2028 ook zomaar het dubbele worden.
Het zou toch wat zijn als het straks uiteindelijk 16 miljard werd, toevallig precies het bedrag wat Rutte en trawanten op dit moment willen bezuinigen.
Dat brengt me op de huidige financiële crisis en meteen ook op een idee.
Breng de Olympische Spelen terug naar het land waar ze horen: Griekenland.
Met zijn allen 20 miljard of zo lappen en op de Pelopponesus een fantastische sportaccommodatie bouwen met alles erop en eraan. Hét sportcentrum van de wereld. Goed voor de Griekse economie, werk voor een hoop Grieken die nu hun hoofd niet boven water kunnen houden, mooi weer, lekker warm zeewater, en in de winter kan je er nog skiën ook, dus Winterspelen zijn ook geen probleem.
Wat wil een mens nog meer?
Ik durf te wedden dat Griekenland binnen de kortst mogelijke tijd een van de sterkste en stabielste economieën van Europa zal hebben en wie droomt daar nou niet van.
Wel de commercie buiten de deur houden natuurlijk. Zou gauw je Nike of Adidas een vinger in de pap geeft, ben je verloren en zit je voor je het weet alsnog opgescheept met een bestuurlijke elite die zich wil laten fêteren
Maar dat probleem is gelukkig simpel op te lossen. Hou de Spelen op de klassieke manier, zoals ze het 2500 jaar geleden ook deden: alle deelnemers in hun blootje.
Levert geheid volle stadions en hogere Tv-rechten op. En dat is mooi meegenomen.

Geplaatst in Algemeen | Getagged , , , , | 7 reacties

Engels en Duitse versie Pater Noster

Geplaatst op 22/12/2011 door Jose

Pater Noster is vanaf vandaag bij Amazon zowel in het Duits als het Engels als e-book verkrijgbaar.

Geplaatst in Nieuws | Getagged , | Een reactie plaatsen

Draaien rond de (doof)pot

Geplaatst op 17/12/2011 door Jose

Gisteren kwam de commissie Deetman met haar eindrapport.
Tussen 1945 en 1981 zijn er in Katholieke internaten en instellingen door paters en broeders tussen de tien- en twintigduizend kinderen seksueel misbruikt en daarnaast door kapelaans en pastoors nog eens naar schatting enkele tienduizenden.
Dit betekent dat er 35 jaar lang elke dag minstens twee of drie kinderen misbruikt werden door gezagsdragers van de Rooms Katholieke Kerk.
Op het rapport Deetman valt weinig af te dingen. Het heeft misschien te lang geduurd voor het er was, maar het is ook een zeer zorgvuldig uitgevoerd onderzoek en dat kost nu eenmaal tijd.
Er is echter één conclusie waarbij vraagtekens gezet moeten worden: volgens Deetman ligt de reden waarom dit heeft kunnen gebeuren in het feit dat de Rooms Katholieke Kerk geen van boven opgelegde hiërarchische structuur heeft, maar dat het in plaats daarvan een gelede organisatie is waarbij bisdommen en kloostergemeenschappen autonoom zijn.
Wat de kloostergemeenschappen betreft kan hij daarbij gelijk hebben, maar dat de autonomie van bisdommen de reden is waarom het seksuele misbruik door pastoors en kapelaans zo door heeft kunnen woekeren is natuurlijk quatsch. Tenminste, je mag er toch vanuit gaan dat een bisschop een geestelijke uit zijn bisdom die kinderen misbruikt niet stiekem doorstuurt naar het bisdom van zijn collega bisschop. Want als dat al die jaren het geval is geweest, tja, wat moet je dan nog met de Katholieke Kerk?
Ik kan maar één reden bedenken waarom Deetman deze conclusie trekt: als hij in zijn rapport zou schrijven dat de bisschoppen willens en wetens al deze misdaden al die jaren in de doofpot hebben gestopt dan zou hij in feite zeggen dat de Rooms katholieke Kerk in Nederland juridisch gezien een criminele organisatie is – met alle gevolgen van dien wat verjaring betreft een aansprakelijkstelling van de leiders – en dat is iets dat hij als CDA-er niet op zijn geweten wil hebben.
In dat licht gezien is ook zijn gedraai rond het woord doofpot de speciale uitzending van Nieuwsuur van gisteravond begrijpelijk: Deetman kan (of mag?) het gewoon niet zeggen.
Ook aartsbisschop Wim Eijk weigerde waarschijnlijk om die reden het woord doofpot in de mond te nemen. Al maakte deze laatste het nog veel bonter door het gehele misbruik af te doen als zijnde veroorzaakt door “onvoldoende adequaat “en “onzorgvuldig” handelen. Maar wat kan je anders verwachten van een kerkleider die, nadat in zijn kerkprovincie het misbruikschandaal is losgebarsten, eerst twee jaar lang categorisch ontkent dat de Kerk ooit iets van het misbruik heeft geweten?
Als hij nu eens excuses maakte voor alle leugens en ontkenningen van de afgelopen jaren…
Natuurlijk doet hij dit niet. In plaats daarvan klopt hij zich op de borst met de mededeling dat de bisschoppen het probleem goed aanpakken: heden ten dage wordt er bij misbruik zelfs aangifte gedaan bij justitie (!) – dat pastor R. door hun toedoen 27 jaar lang zijn gang heeft kunnen gaan en pas in 2010 is vastgezet schuift hij achteloos terzijde – en bovendien is er een nieuw meldpunt Misbruik opgezet met een Klachtencommissie, een platform Hulpverlening en een CompensatieCommissie. Alsof dit hun verdienste is…
(Overigens zijn er ook enkele kanttekeningen te plaatsen bij dit nieuwe meldpunt. In een artikel in de Gardian wordt door Jan Brennikmeijer – hoofd van het meldpunt en volgens de Kerk de juiste man op de juiste plaats – het misbruik nogal gebagatelliseerd, of een man als Wolfers, die ervan uitgaat dat het slachtoffer eerst maar moet aantonen dat hij werkelijk misbruikt is en die eerst naar oorzaken uit het verleden anders dan het misbruik gaat zoeken, de juiste man binnen het platform Hulpverlening is, wordt door velen betwijfeld, en de Compensatie Commissie moet nog van start gaan)
Of het Deetman-rapport iets zal veranderen aan de houding van de Rooms Katholieke Kerk in Nederland valt te betwijfelen. De reactie van aartsbssichop Wim Eijk, de onbereikbaarheid van oud-bisschip Bär en het korte excuusbriefje van kardinaal Simonis (“Wir haben es nicht gewusst”) – die eerst nog heel hautain optrad bij Pauw en Witteman en nu ineens niet meer bereid is om voor het voetlicht te treden – doen het ergste vermoeden.
Het zal volgens mij vooral aan de slagkracht van de Stichting KLOKK – Koepel Landelijk Overleg Kerkelijk Kindermisbruik, die de slachtoffergroeperingen bundelt – liggen of men erin zal slagen de Kerk in Nederland tot andere gedachten te brengen en daarmee misschien de kiem te leggen tot een begin van het uitbannen van dit kwaad binnen de Katholieke Kerk. Want in Nederland kan het misbruik – onder druk van de media en publieke opinie – dan wel eindelijk aangepakt worden, in een groot aantal Derde Wereld Landen is vandaag de dag de situatie nog steeds zo als Deetman in zijn rapport beschrijft.
Diegene die daaraan twijfelt moet “De Kindervriend” maar eens lezen.

Geplaatst in Misbruik | Getagged , , , | 13 reacties

Draaien rond de (doof)pot (2)

Geplaatst op 16/12/2011 door Jose

Eigenlijk had ik deze blog vannacht om drie uur moeten schrijven. Toen was ik zo ontzettend kwaad dat mijn woede er letterlijk uitspoot. Als er toevallig een bisschop langs gekomen was, had ik hem hoogstwaarschijnlijk in elkaar geramd.
De afgelopen dagen spoken er allerlei beelden door mijn hoofd: een dappere Ton Leerschool die zich stoer probeert te houden terwijl hij zijn verhaal doet voor Tv, de zelfvoldane blik van aartsbisschop Wim Eijk, de troostende hand op de rug van een vrouw achter de door het verleden overmande Michel Vossen tijdens Nieuwsuur, het gedraai om de doofpot van Deetman, de RKK journalist die niet doorvroeg, en dat alles vermengd met mijn eigen verleden, de pijn en het kinderlijk onbegrip.
Ik dacht dat ik verleden jaar na twee slapeloze maanden die dikke korst terug op mijn misbruikwond gekregen had, dat hij weer genezen was en ik verder kon met mijn leven. Maar er blijkt nog een enorme hoop pus onder te zitten, vuiligheid die eruit wil omdat er de hele tijd op de wond gedrukt wordt. ‘’Misschien moet ik toch maar in therapie,” flapte ik er vannacht uit, maar bedacht me vijf tellen later dat ik ruim vijfenveertig jaar geleden mezelf beloofd had voortaan al mijn zaakjes zelf te regelen. Mijn gemoed was toen een jojo, het ene moment wilde ik weg van alles, me begraven op mijn berg en nooit meer terugkomen, het andere moment lachte ik tranen omdat het voor mij dubbelzinnige liedje “ik heb een potje met vet, al op de tafel gezet” door mijn hoofd schoot en ik naar boven wilde rennen om op internet op te zoeken waar die tekst vandaan kwam.
’s Middags, in de auto op weg naar een afspraak, had ik aan de twee brieven moeten denken die ik in april 2010 kreeg. De ene was van de provinciaal overste van de Redemptoristen. Hij betuigde op zo’n afschuwelijk afstandelijke manier zijn spijt over het misbruik dat ik de brief woedend verscheurd heb en door de wc gespoeld. Want daar hoorden zijn woorden thuis tussen de uitwerpselen. De ander was van Gé Janssens*, de pater onder wiens hoede wij toen geplaatst waren. Hij was oprecht, hij schaamde zich voor het feit dat hij het toen niet heeft gezien, hij schaamde zich voor iets waar hijzelf niets aan kon doen. Hem heb ik teruggeschreven, dat verdiende hij, want er waren, en zijn nog steeds, heel veel goede paters en priesters en die zijn nu ook slachtoffer. Neem Jan Peijnenburg, de priester die al 45 jaar samenwoont en nu door de bisschop geschorst is. Zelfs Pauw en Witteman hadden er moeite mee om tegen de van begrip en vriendelijkheid overlopende man te moeten zeggen dat ze hem af moesten kappen omdat er nog meer tafelgasten waren. Als ik Jan Peijnenburg vergelijk met de even oude Simonis, dan denk ik: hoe is het in hemelsnaam mogelijk dat ze uit dezelfde kerkelijke school komen. Is het de macht? Het idee dat je beter bent dan anderen? Want dat laatste is hetgeen de gezagsdragers van de Kerk nu, zelfs na het vernietigende rapport Deetman, nog steeds uitstralen. Dat is ook de reden waardoor bij mij de wond steeds maar weer opengereten wordt, die arrogante blik, die onechte woorden van spijt, het nog steeds kloppen op de borst van “kijk eens hoe goed we het nu doen” en de leugens “ik wist er niets van”. Ik overdacht vannacht wat ik zou doen als ik vandaag weer een brief van de Redemptoristen in de bus zou vinden. Zou ik hem openmaken en lezen? Of zou ik hem op het dartboard hangen en me de rest van de dag afreageren? Ik weet het niet.
Maar dat de R.K. Kerk voor tienduizenden slachtoffers de Kerst van dit jaar weer eens verpest heeft is duidelijk. Blij dat het een van oorsprong heidens feest is.
Jezus, wat ben ik nog steeds kwaad.

* Ik googlede net Gé Janssens’ naam omdat ik niet zeker wist met hoeveel essen ik zijn naam moest schrijven. Tot mijn verbijstering las ik dat hij gisteren, 19 december bij een auto ongeluk in Wittem om het leven is gekomen. Het was een goed en oprecht mens, een pater zoals naar mijn mening paters horen te zijn.

(22 december: morgen wordt Gé Janssens begraven. Als ik het op kan brengen, ga ik ernaar toe. Vreemd : gisteren weer die woede naar aanleiding van het totaal gevoelloze optreden van bisschop De Korte in Moraalridders en  vandaag met mijn gedachten bij Gé Janssens)

Geplaatst in Misbruik | Getagged , , , , | 9 reacties

Us Mauroke

Geplaatst op 01/11/2011 door Jose

Onder het motto “Us Mauroke mot bluve” houdt het verkrijgen van een verblijfsvergunning voor de adolescente, uit Angola afkomstige, maar nu tot en met de zachte ‘g’ volledig ingelimburgerde Mauro de gemoederen binnen het CDA al een week bezig.
En vanzelfsprekend, de verhalen die de nonnekes en missionarissen vroeger op de katholieke en christelijke scholen over het kerstenen van de negerkes in Afrika kwamen vertellen, staan, zoals een waar stukje Cultureel Erfgoed betaamd, nog in het geheugen gegrift van de in vroeger tijden van medechristelijkheid vervulde CDA-ers.
Daarom is het begrijpelijk dat zuidelijke vertegenwoordigers van deze partij in een niet al te ver verleden niet schroomden om hun Mauroke, die als 9-jarige zonder ouders in Nederland was terechtgekomen, te overstelpen met de ene na de andere suggestieve belofte over een permanent verblijf.
Tot zover het verleden, toen Gods Woord nog Wet was  – en anders wel multi-interpretabel voor diegenen die zich in de Schrift hadden verdiept -, doofpotten nog en masse aan de clerus geleverd werden en politiek, evenals daglichtschuwe, kerkelijke bestialiteiten, bij voorkeur zaken waren om achter de schermen en in sacristies te bedrijven.
Met deze voorgeschiedenis en de ervaring van 31 jaren draaikonterij achter de rug, leek er dan ook geen vuiltje aan de lucht op het moment dat de CDA, samen met mederegeringspartij VVD en gedoogpartner PVV de glazen hief en op een vruchtbare uitzettingssamenwerking klonk: hun van mededogen overlopende, en zelfs bijna Mauro-identiek Limburgs sprekende minister Leers zou dit varkentje wel even in onschuld wassen; het beetje ophef van een 18-jarige, zwarte jongen in een landschap van voortdurend over landsgrenzen geschopt wordende kinderen zou door zijn toedoen vanzelf weer uitdoven.
Maar tot grote schrik van de partijtop en CDA-ministers bleek de Tweede Kamer fractie hardLeers omdat zij wederom twee dissidenten  herbergde, want Ferrier en Koppejan, die na het vorige congres ingebonden hadden, lieten weten pertinent tegen uitzetting te zijn en brachten alle politieke poppetjes aan het dansen. Inhumaan en onmenselijk waren kreten die maar al te grif door de oppositie en dan vooral door de PvdA werden overgenomen met als onkoosjere hamvraag of deze commotie niet meer met politiek opportunisme van doen had dan van begaan zijn met het lot van “Us Mauroke”. Want was het niet dezelfde, nu van de hoogste toren blazende, PvdA wier minister enkele jaren geleden al verklaarde dat Mauro het land uit moest?
Toch bleek er geen hulp van de PvdA voor nodig om het CDA in de peilingen tot een historisch dieptepunt van 11 zetels te laten dalen; het geflikflooi met de blonde, ook in godvruchtig Limburg opgekweekte gedoogpartner, het van dik hout zaagt men planken gedrag en een verdampte illusie van zoiets als christelijk gedachtegoed bleek daarvoor ruim voldoende.
Het Nederlands christendom heeft ons prachtige staaltjes van cultureel erfgoed en traditie geleverd: Sinterklaas, Pasen Kerstmis, een heksenverbranding op zijn tijd – een gebruik dat paus Benedictus tijdens zijn bezoek aan Angola twee jaar geleden weer aan leek te willen moedigen, als je zijn woorden goed naleest – een Paashaas die eieren legt en, als klap op de vuurpijl, een echte politieke partij met vroeger heel veel macht.
Met de nadruk op ‘vroeger’ want sinds afgelopen week lijken me twee zetels  meer dan genoeg voor dit stukje folklore.
Een politieke partij in het nauw maakt vaak rare sprongen. Zo ook in dit geval. Befaamd billenknijper Ruud Lubbers werd van stal gehaald voor een oplossing waarbij enerzijds de PVV, en dus de regering, tevreden zou worden gesteld en anderzijds het gezicht, of liever nog de gemoedsrust van het CDA gered zou worden. En deze sluwste aller sluwe CDA-ers, een Verhagen kan nog niet in zijn schaduw staan, kwam met een snood plan: als men toestond dat “Us Mauroke” hier in Nederland een studievisum aan mocht vragen kon hij alsnog blijven! En studiekosten waren geen probleem, Redder Ruud leverde zelfs een geldschieter van CDA-huize die “Us Mauroke” het benodigde studiegeld wilde schenken! De opluchting bij de partijtop was groot, het historisch dieptepunt was in één klap van de baan!
Maar geen appel valt uit het christelijk paradijs of er zit wel een addertje onder het gras. Een buitenlandse student die in Nederland gaat studeren moet een bewustverklaring ondertekenen. Daarmee onderkent hij of zij de voorwaarden waaraan moet worden voldaan om een tijd in Nederland te mogen verblijven en stemt erin toe na de studie het eerste de beste vliegtuig terug naar het geboorteland te zullen nemen.
Met het accepteren van een studievisum en het daaraan verbonden verplicht ondertekenen van deze verklaring tekent Mauro simpel gezegd gewoon zijn verblijfsdoodvonnis.
Maar ja, dan is de CDA weer drie of vier jaar verder.

Geplaatst in gastblog Renata Oosterveen | Getagged , , , , | 5 reacties

Russische uitgave Pjotrs borsjt

Geplaatst op 07/04/2011 door Jose

Op 23 april zal tijdens een Tsjernobyl 25 jaar herdenking in Zwolle het eerste exemplaar van de Russische uitgave van   Pjotrs borsjt, Tsjernobyl 25 jaar later, overhandigd worden aan de ambassadeur van Belarus .

 

Geplaatst in Nieuws | 2 reacties

BEESTENBENDE

Geplaatst op 07/04/2011 door Jose

Beestachtig beleid… beestachtig beleid…

Mijn hersenen kronkelden als een kluitje geagiteerde slangen in mijn hoofd, maar bleven steken bij het bedenken van halfwas en niet echt treffende oplossingen voor dit obstakel halverwege het cryptogram. Er was al zowat een dierentuin de revue gepasseerd en nog wilden de stukjes niet op hun plaats vallen.

Beleid… beleid… het kon niet anders of het moest iets met regeren of besturen te maken hebben…

Gezien de actualiteit van de afgelopen maanden, probeerde ik mijn gedachten de richting van wankelende dictators en corrupte heersers op te sturen. Werd er immers in de media (en politiek) niet gesuggereerd dat deze potentaten hun bewind op beestachtige wijze in stand hielden?

Puntje, puntje dictatuur? Nee, dat staartje strookte niet met de oplossingen van de andere woorden.

Moebarricade? Mmm, hier ging de dichterlijke vrijheid toch wel ernstig met me aan de haal.

Oliedomheid? Nee ook niet, aan deze fossiele brandstof was zeker al in geen miljoenen jaren een beest  meer te pas gekomen…

Gefrustreerd schudde ik mijn hoofd. Cryptisch denken, het is een eigenaardig fenomeen: het ene moment kraakt en kreunt het in je hersenpan en boer je alleen wat onsamenhangends op, het andere moment klikken de verbanden als vanzelf in elkaar en plopt het juiste woord gewoon tevoorschijn. Dat laatste wilde vandaag echter niet lukken: de vergelijkingen, overeenkomsten en synoniemen waar mijn hersenen mee op de proppen kwamen, sloegen als de spreekwoordelijke tang op het varken. Er groeide waarschijnlijk onkruid tussen mijn grijze cellen.

Onkruid. Ik bedacht me dat er hierbuiten rond het huis in Spanje nog heel wat te wieden viel voor de eerste huurders arriveerden. (Voor diegene onder u die hard aan vakantie toe is en met maximaal 12 lotgenoten op mijn prachtige plekje wil vertoeven; de verhuurkalender heeft nog enkele weken openstaan. Maar dit terzijde.) Met dit mooie weer kon ik net zo goed buiten beginnen om alles helemaal netjes te krijgen. Een zowel therapeutisch, als functioneel karweitje waardoor hopelijk mijn tot nu toe verzonnen, foute hersenspinsels  die alsmaar in mijn hoofd bleven rondwaren en zo andere oplossingen geen kans gaven in de zon zouden verdampen.

Het werk verliep op rolletjes. Het onkruid en de ontsierende stukken steen werden meter voor meter verwijderd en langzaam transformeerde dit stukje berg zich in een heuse tuin.

Tot ik een platte steen optilde: geschrokken en stomverbaasd staarden een dikke pad en ondergetekende elkaar aan.

Padden in combinatie met de hete campo van Andalucia? Het was voor het eerst dat ik hier een pad tegen kwam, ze hoorden er helemaal niet. Voor het dier zelf was het waarschijnlijk ook de eerste keer dat er van die lange dunne benen boven hem uit torenden want hij wist niet hoe snel hij met zijn kop in het zand moest duiken.

Mijn brein ratelde, schakelde en klikte en toverde plots het juiste crypto-antwoord tevoorschijn: struisvogelpolitiek!

Natuurlijk, en hoe actueel! Opgetogen holde ik in een drafje terug naar binnen en vulde het in.

Toen ik ’s avonds naar het debat  over de mislukte helikopteractie keek en daar Hans Hillen zag kwaken en zuchten, maakten mijn hersenen wederom een twist.  Ik zag Hillen niet, nee, ik zag de pad van die middag. En het gekke was, dat het daar niet bij bleef. Het hele pallet aanwezige politici veranderde in een beestenbende.

Emile Roemer bleek de uit de kluiten gewassen everzwijnbeer te zijn die eergisteren in ADHD-modus de berg afstormde in de hoop ergens gelijkgestemden te treffen, maar voor velen juist een beer op de weg blijkt te zijn,  Job Cohen vertoonde een treffende gelijkenis met Iejoor, de sombere grijze ezel die verderop met een veel te korte lijn aan een boom gebonden staat waardoor hij, buiten wat klagelijk gebalk, geen ruimte heeft zich te manifesteren,  Alexander Pechthold werd  het jonge valkje dat ’s avonds schuilt onder onze porche, opfladderend, scherp, maar nog iets te weinig beklijvend, en de stilletjes in hun hoekje zittende PVV-ers leken precies de tjitjaks,

supergezellig wanneer het donker wordt en ze zich rond en in het licht verzamelen, maar o wee de onverlaat die onnadenkend het gezamenlijke trefpunt passeert. De woordvoerders van de drie christelijke partijen verwerden tot de drie schimmels die wij elke dag uit medelijden bijvoeren omdat hun achterban ze zo verwaarloosd heeft dat ze amper vlees op de botten hebben; voor ieder hebben we een aparte eetbak moeten aanschaffen want samen uit dezelfde ruif eten bleek onmogelijk.

Achter de regeringstafel speelde Mark Rutte een metamorfosespelletje, de ene keer was hij de mus die iedere ochtend op het dak van de zijvleugel triomfantelijk met een goudglanzende sprinkhaan in zijn bek vrouwtjes tracht te lokken en die ik ervan verdenk een gedoogdeal gesloten te hebben met het insect in kwestie, dan weer veranderde hij in de haas die heen en weer zigzaggend, zowel links (Kunduz, de gedeelde passie met  het nieuwste eendje in de politieke bijt ,Jolande Sap) als rechts (natuurlijk, Geert: we maken een einde aan die linkse hobby) voldoende overwicht probeert te verkrijgen om zijn ambities bij elkaar te scharrelen. Maxime Verhagen rechts van hem loerde rond als de gier die we hier alleen zien als er een lijk te pikken valt. Sinds die keer dat ik na een dutje in het veld tijdens mijn veldwerk op Sardinië wakker werd en oog in oog met zo’n beest stond weet ik dat hun onbetrouwbaar uiterlijk een weerspiegeling is van hoe ze echt zijn. Zelfs levend ben je er niet veilig voor.

En naast de gier? Daar zag ik tot mijn grote verbazing het evenbeeld van Oeroeboeroe. Eerst dacht ik nog dat het de slimme uil uit Paulus de Boskabouter zelf was maar toen Uri(boeroe) Rosenthal even later zijn mond open deed wist ik dat het alleen maar het tweelingbroertje kon zijn: Oeroeboeroe zelf zou nooit de flaters slaan die ik deze man de afgelopen maanden heb zien produceren. Natuurlijk is er het excuus dat een naam als Rosenthal nu niet bepaald vertrouwen wekt in de Arabische wereld, en met een voornaam als Uri wordt je al gauw geassocieerd met kromme theelepeltjes en daar schiet je verder ook weinig mee op in de internationale politiek (alhoewel, wellicht  wel vermakelijk bij diplomatieke gelegenheden en een stuk goedkoper dan champagne), maar toch… ik hou mijn hart vast als er straks Nederlandse instructeurs in Kunduz zitten met Rosenthal (en Hillen) in het bestuur. Waarachtig, een beestachtig beleid.

Alhoewel, de passie tussen Jolande en Mark lijkt na de helicoptersoap danig bekoeld te zijn. Zozeer zelfs, dat de kortstondige Afghaanse vrijage tussen Groenlinks en de VVD op de helling dreigt te staan.

Daarom, voor het echt zover is, toch maar snel onderstaand recept.

 

Sappige Eend à l’Orange

(geen canard, het blijkt echt waar te zijn dat Groenlinks wellicht tegen Kunduz gaat stemmen)

Eendenborst a la Jolande, een sappig recept en gemakkelijk klaar te maken.

Benodigdheden voor 2 personen:

1 mooie eendenborst
1 – 2 tl 5-kruidenpoeder
zoveel groene asperges als je voor 2 personen lekker vindt
Spaans pepertje
2 teentjes knoflook
stuk verse gember ter grootte van je duim
2 sinaasappels
2 el ketjap manis
2 tl honing
wat blaadjes verse munt
scheutje olie
peper en zout
gekookte aardappeltjes

Begin met de asperges in stukken te snijden en rasp de gember. Hak daarna het Spaanse pepertje en de knoflook fijn.

Schil de sinaasappels en verdeel ze in partjes, doe er de ketjap bij en de honing.

Snij vervolgens met een scherp mes een ruitjespatroon op het vel van de eendenborst en wrijf hem in met wat zout en het 5-kruidenpoeder.

Zet een wok op het vuur en braad daarin, zonder olie, de eendenborst met de velkant naar beneden gedurende een minuut of 10 tot het vel er knapperig uitziet. Draai hem daarna om en bak de andere kant 5 minuten. Haal hem uit de pan en wikkel hem in aluminiumfolie om hem warm te houden.

Maak de wok schoon.

Doe een scheutje olie in de wok en verwarm hem weer en doe er de asperges samen met de gember, het pepertje en de knoflook in. Roerbak alles tot de asperges al dente zijn.

Giet er vervolgens de sinaasappels met ketjap en honing bij, geef het geheel twee draaien van de pepermolen en zet het vuur uit.

Haal de eendenborst uit de olie, giet de aanwezige  jus in de pan en snijdt de borst in dunne plakjes.

Verdeel de eend en de groenten over twee verwarmde borden en scheur er de muntblaadjes over.

Lekker met een oer-Hollandse gepofte aardappel met noodzakelijk glijmiddel (olijfolie werkt uitstekend), maar voor een diplomatieker variant kunt u deze natuurlijk vervangen door: stokbrood, pasta, rijst of couscous.

Smakelijk eten.

(met dank aan Renata)

Geplaatst in Algemeen | Getagged , , , , | 5 reacties

LUISTERBOEK PJOTRS BORSJT

Geplaatst op 12/03/2011 door Jose

Het heeft even geduurd maar nu is Pjotrs borsjt eindelijk ook als luisterboek verkrijgbaar. Bij Luisterrijk.nl, dé downloadshop van Nederland voor luisterboeken kunt u het boek downloaden. En het mooie voor het project is dat Luisterrijk.nl dit vanwege hun lustrum allemaal gratis voor de Stichting Weeshuizen Belarus regelt. Dus…. hou je van luisterboeken en wil je Pjotrs borst op je mp3 speler horen (7 1/2 uur luisterplezier), klik dan hier, dan kom je meteen op hun site.  En wil je zowel het luisterboek als het e-book van Pjotrs borsjt hebben, dan is er bij luisterrijk.nl een bijzonder aantrekkelijke aanbieding.

Geplaatst in Nieuws | Een reactie plaatsen