Onder het motto “Us Mauroke mot bluve” houdt het verkrijgen van een verblijfsvergunning voor de adolescente, uit Angola afkomstige, maar nu tot en met de zachte ‘g’ volledig ingelimburgerde Mauro de gemoederen binnen het CDA al een week bezig.
En vanzelfsprekend, de verhalen die de nonnekes en missionarissen vroeger op de katholieke en christelijke scholen over het kerstenen van de negerkes in Afrika kwamen vertellen, staan, zoals een waar stukje Cultureel Erfgoed betaamd, nog in het geheugen gegrift van de in vroeger tijden van medechristelijkheid vervulde CDA-ers.
Daarom is het begrijpelijk dat zuidelijke vertegenwoordigers van deze partij in een niet al te ver verleden niet schroomden om hun Mauroke, die als 9-jarige zonder ouders in Nederland was terechtgekomen, te overstelpen met de ene na de andere suggestieve belofte over een permanent verblijf.
Tot zover het verleden, toen Gods Woord nog Wet was – en anders wel multi-interpretabel voor diegenen die zich in de Schrift hadden verdiept -, doofpotten nog en masse aan de clerus geleverd werden en politiek, evenals daglichtschuwe, kerkelijke bestialiteiten, bij voorkeur zaken waren om achter de schermen en in sacristies te bedrijven.
Met deze voorgeschiedenis en de ervaring van 31 jaren draaikonterij achter de rug, leek er dan ook geen vuiltje aan de lucht op het moment dat de CDA, samen met mederegeringspartij VVD en gedoogpartner PVV de glazen hief en op een vruchtbare uitzettingssamenwerking klonk: hun van mededogen overlopende, en zelfs bijna Mauro-identiek Limburgs sprekende minister Leers zou dit varkentje wel even in onschuld wassen; het beetje ophef van een 18-jarige, zwarte jongen in een landschap van voortdurend over landsgrenzen geschopt wordende kinderen zou door zijn toedoen vanzelf weer uitdoven.
Maar tot grote schrik van de partijtop en CDA-ministers bleek de Tweede Kamer fractie hardLeers omdat zij wederom twee dissidenten herbergde, want Ferrier en Koppejan, die na het vorige congres ingebonden hadden, lieten weten pertinent tegen uitzetting te zijn en brachten alle politieke poppetjes aan het dansen. Inhumaan en onmenselijk waren kreten die maar al te grif door de oppositie en dan vooral door de PvdA werden overgenomen met als onkoosjere hamvraag of deze commotie niet meer met politiek opportunisme van doen had dan van begaan zijn met het lot van “Us Mauroke”. Want was het niet dezelfde, nu van de hoogste toren blazende, PvdA wier minister enkele jaren geleden al verklaarde dat Mauro het land uit moest?
Toch bleek er geen hulp van de PvdA voor nodig om het CDA in de peilingen tot een historisch dieptepunt van 11 zetels te laten dalen; het geflikflooi met de blonde, ook in godvruchtig Limburg opgekweekte gedoogpartner, het van dik hout zaagt men planken gedrag en een verdampte illusie van zoiets als christelijk gedachtegoed bleek daarvoor ruim voldoende.
Het Nederlands christendom heeft ons prachtige staaltjes van cultureel erfgoed en traditie geleverd: Sinterklaas, Pasen Kerstmis, een heksenverbranding op zijn tijd – een gebruik dat paus Benedictus tijdens zijn bezoek aan Angola twee jaar geleden weer aan leek te willen moedigen, als je zijn woorden goed naleest – een Paashaas die eieren legt en, als klap op de vuurpijl, een echte politieke partij met vroeger heel veel macht.
Met de nadruk op ‘vroeger’ want sinds afgelopen week lijken me twee zetels meer dan genoeg voor dit stukje folklore.
Een politieke partij in het nauw maakt vaak rare sprongen. Zo ook in dit geval. Befaamd billenknijper Ruud Lubbers werd van stal gehaald voor een oplossing waarbij enerzijds de PVV, en dus de regering, tevreden zou worden gesteld en anderzijds het gezicht, of liever nog de gemoedsrust van het CDA gered zou worden. En deze sluwste aller sluwe CDA-ers, een Verhagen kan nog niet in zijn schaduw staan, kwam met een snood plan: als men toestond dat “Us Mauroke” hier in Nederland een studievisum aan mocht vragen kon hij alsnog blijven! En studiekosten waren geen probleem, Redder Ruud leverde zelfs een geldschieter van CDA-huize die “Us Mauroke” het benodigde studiegeld wilde schenken! De opluchting bij de partijtop was groot, het historisch dieptepunt was in één klap van de baan!
Maar geen appel valt uit het christelijk paradijs of er zit wel een addertje onder het gras. Een buitenlandse student die in Nederland gaat studeren moet een bewustverklaring ondertekenen. Daarmee onderkent hij of zij de voorwaarden waaraan moet worden voldaan om een tijd in Nederland te mogen verblijven en stemt erin toe na de studie het eerste de beste vliegtuig terug naar het geboorteland te zullen nemen.
Met het accepteren van een studievisum en het daaraan verbonden verplicht ondertekenen van deze verklaring tekent Mauro simpel gezegd gewoon zijn verblijfsdoodvonnis.
Maar ja, dan is de CDA weer drie of vier jaar verder.
