De foto´s van de internationaal vermaarde fotograaf Paul Hart hebben één ding gemeen: er staan altijd kinderen op. Onderweg naar zijn uitgever in New York valt hij als een blok voor de stoere, veel jongere Kim Couwenbergh, die als arts voor een door paters geleid internaat voor straatkinderen in Honduras werkt. Als hij haar daar opzoekt komt stukje bij beetje zijn eigen internaatsjeugd bij de broeders en paters naar boven. Traumatische herinneringen, waarvan hij dacht dat ze onbereikbaar diep waren weggestopt en die hij met grote hoeveelheden alcohol probeert weg te spoelen. Dan verdwijnt er een kind dat even later verkracht en vermoord teruggevonden word.
RECENSIES
Biblion, A. van den Berg-Brandt
Levendige tekening van het kinderopvanghuis en de armoede in Honduras, met een sociaal bewogen ondertoon. de karakters worden psychologisch goed uitgewerkt.
Het taalgebruik is hedendaags, soms ruw, en er zijn enkele harde scènes. De intrige is actueel door de recente berichtgeving over seksueel kindermisbruik door priesters.
RKnu
Het gebeurt niet vaak dat je na het lezen van een boek denkt: “Dit zou iedereen moeten lezen.” En zeker niet als het een thriller betreft.
Bij De Kindervriend van Jose Hennekam had ik echter dat gevoel meteen. Niet zozeer omdat je af en toe op het puntje van je stoel zit van de spanning of een brok in je keel krijgt van emotie, maar omdat het zo actueel en eng realistisch is.
Het verhaal begint heel eenvoudig: een fotograaf die bekend is vanwege zijn kinderfoto’s komt in het vliegtuig een jonge arts tegen die in een katholiek opvangtehuis voor kinderen werkt in Honduras en wordt op slag verliefd. Als hij haar opzoekt en de kinderen daar door de gangen ziet lopen komen er herinneringen uit zijn eigen internaatsjeugd naar boven, herinneringen die hij diep weggestopt had. Wanneer er vervolgens een meisje verdwijnt dat hij net daarvoor gefotografeerd heeft ontrolt de thriller zich voor de ogen van de lezer.
Een van de dingen die het boek zo bijzonder maakt is de mix van fictie en non-fictie. Bij het lezen van de traumatische jeugdherinneringen is het je meteen duidelijk dat de schrijver deze niet verzonnen heeft maar zelf meegemaakt. De soberheid waarmee het neergeschreven is, er staat geen woord teveel, doet je de eenzaamheid, pijn en ellende van het kind gewoon voelen.
Daarnaast wordt de liefde van de paters en broeders voor de kinderen die aan hen zijn toevertrouwd in het boek in al haar facetten beschreven, zowel de goede als de slechte, en laat het boek je zien hoe zwaar de innerlijke strijd soms is voor sommige gezagsdragers binnen onze Kerk en hoe de misstanden die de afgelopen jaren beetje bij beetje naar buiten zijn gekomen hebben kunnen ontstaan zonder dat daarbij een directe schuldige wordt aangewezen.
De Kindervriend is naast een spannende en goed geschreven thriller (met een zeer verrassende plot) een maatschappijkritisch document over seksueel misbruik binnen de Kerk van vroeger en nu.
Pingback: Draaien rond de (doof)pot | José Hennekam