Al een paar weken doe ik mijn uiterste best om het woord misbruik uit mijn hoofd te zetten. Ik wil het namelijk uit mijn systeem hebben en weer verder kunnen gaan met mijn leven. Maar net als stoppen met roken blijkt stoppen met denken eraan ontzettend moeilijk. Altijd is er wel het excuus om te kijken of er op twitter geen nieuwe gegevens boven water zijn gekomen, altijd wel valt je oog op juist dat stukje van je internetkrant waar het woord rooms katholieke kerk, broeder, frater, pater, priester, bisschop, kardinaal of paus in de aanhef staat.
Het is een verslaving geworden, je kunt niet meer zonder lijkt het wel. Je “rookt” de hele dag, van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat. Terwijl je daarvoor toch 45 jaar gestopt was.
“Roken kan ernstige schade aan de gezondheid toebrengen” staat er op een pakje sigaretten. Misbruik ook, merk ik nu.
Daarnaast is het ook net als roken schadelijk voor je omgeving. Men staat er misschien niet bij stil maar je geliefde “rookt” ook mee, je kinderen “roken” mee, je vrienden.
Vreemd eigenlijk dat de media het daar nooit over hebben. Niet sensationeel genoeg?
Er is maar één remedie: stoppen! Gewoon het M–woord schrappen!
Oké, dat is dus duidelijk. Nu nog een datum.
Het beste zou vandaag zijn natuurlijk. Maar dat is misschien te bruusk, ik moet toch even af kunnen kicken, denk ik. En 4 mei heb ik een etentje met een bevriend medeslachtoffer en zijn vrouw, dus dan zal er wel “gerookt” worden.
Weet je wat? Ik stop 5 mei, op Bevrijdingsdag! Toepasselijk toch?
Toevallig is het dan ook precies 2 maanden geleden dat ik hier in Spanje aan RTL mijn interview gaf. Een interview waarvan ik vond dat ik het moest geven en waarvan ik dacht dat het geen kwaad kon. Net als die ene sigaret die je na jaren gestopt te zijn bij een bijzondere gelegenheid opsteekt. Daarvan denk je ook: het blijft bij die ene, hierna stop ik weer.
5 mei dus, deal Hennekam!
En Pater Noster?
Dat wordt weer een verhaal. Het verhaal van een internaatsjongetje dat warmte en genegenheid zocht en wiens vertrouwen in de mensen die voor hem zouden zorgen langzaam maar zeker beschaamd werd.
Het verhaal van een jongetje wiens droom in duigen viel.
10 reacties op “5 mei bevrijdingsdag!”
1. Rob hennekam zegt:
30 april 2010 om 13:49
Ik ben bang dat dit zo niet werkt.
Het is net als het deuntje dat je niet wilt en telkens weer opduikt en je maar niet uit je hoofd krijgt. Probeer er over te dromen en praat er daarna met je lief over. Niet leuk of makkelijk; maar zo voelde het bij mij, dat ik dit maar moest toelaten, het heeft mijn gemoed zeer opgelucht. Voelde mij weer vrij.
Misschien kun jij zo ook een einde aan je onvrijheid maken.
Het ga je goed!
2. Ria Schraverus zegt:
30 april 2010 om 15:30
José, José, wat denk je nou…
5 mei, het begin van een nieuw leven?
5 mei, het begin van vergeten?
Hoe wil je dat doen?
Het een plaatsje geven?
Die uitdrukking wordt tegenwoordig te pas en te onpas gebruikt.
Maar toch?
Er zal een deur die wijd open is gewaaid weer gesloten moet worden.
Zet de rotzooi weer op z’n plaats en gooi die deur dicht!
Wetend wat er achter zit heb je de keus de deur dicht te laten.
Vergeten…dat is moeite doen voor niks.
Waarom? Het is een deel van jou!
Het heeft je gemaakt tot wat je nu bent.
Je bent een hartstikke fijne vent!
Zet 5 mei alles op z’n plaats en doe die verrekte deur elke dag een stukje dicht.
3. Niels Hennekam zegt:
30 april 2010 om 18:58
Stoppen is misschien wat te rigoureus, maar even afkicken kan zeker geen kwaad! Een maand lang even helemaal niks bijvoorbeeld!
Zie het als liefdes verdriet…afkicken en in een ander perspectief plaatsen!
Kus,
Niels
4. Mark Klabbers zegt:
30 april 2010 om 23:34
Hola José,
Ik weet niet wat jij te doen hebt om er een punt achter te zetten. Bij mij gaat dat ook weer komen, na de deur die ik inbeukte met mn interview voor Een Vandaag. De daad van sluiten en weten dat het er toch wel is (wat niet erg is, overigens), moet ook actief beleefd worden. Het sterke is dat jij en ik beiden het beginpunt bepaalden (en dus niet die gore pedo, zoals vroeger1) en we bepalen ook weer het moment, de handeling of het ritueel van het eindpunt. Ondertussen ook genieten en uitrusten, want das heel erg nodig. Tot heel snel,
Mark
5. Corrie Reuvers zegt:
2 mei 2010 om 20:41
Hallo José,
Proberen ergens niet aan te denken doet je er juist wél aan denken.
De beste remedie die ik je kan geven is: laat je gedachten hun gang gaan, bekijk ze en ze verdwijnen vanzelf.
Dit heeft mij altijd geholpen.
Heel veel sterkte en tot ziens.
Corrie
6. Sigrid zegt:
3 mei 2010 om 10:05
Hey José,
Ik weet niet of dat gaat, hoor, het misbruik bannen. Je boek is er nog maar net, en het interview is nog zo kort geleden. Het misbruik in de kerk is steeds in het nieuws, er gaat geen week voorbij zonder. En af en toe moet je toch even je gedachten erover kwijt. Niet over het misbruik, maar over hoe ermee wordt omgegaan, wat er over gezegd wordt.
Misschien zijn het twee verschillende dingen: het misbruik in het algemeen, waar je vanuit wat je hebt meegemaakt aandacht en interesse voor hebt en waarvan je ‘dus’ wilt weten wat er nu weer over geschreven of over gezegd wordt.
En Pater Noster, je eigen verhaal daarnaast.
En dát verhaal wordt vast en zeker weer ‘een verhaal’, misschien van de week, misschien op een andere dag.
😉
Maar dat het wel weer verder van je af komt te staan, daar mag je op vertrouwen.
Fijne tijd nog in Spanje!
Groetjes, Sigrid
7. ellen zegt:
3 mei 2010 om 19:54
Hola José,
Datum stellen maakt het te geforceerd.
Ik denk dat wat ook al door anderen opgemerkt is, laat het komen, het ebt ook weer heel langzaam weg. In ieder geval zal het daardoor afzwakken. Sterkte………en nog in Spanje………?
Beso,
Ellen
8. Viathou en James zegt:
4 mei 2010 om 21:08
Hola Guapo, misschien er toch maar een Journey tegenaan gooien, dan kan je het wellicht – zonder het goed te praten en te rechtvaardigen – afsluiten. En echt, ik heb aan den lijve prachtige resultaten gezien hoe mensen na zeer ingrijpende gebeurtenissen in hun leven, weer verder kunnen.
9. Simon zegt:
7 mei 2010 om 08:27
Stoppen met roken ging bij mij vanzelf toen ik er aan toe was. Het kostte mij geen enkele moeite en de dwang was ver te zoeken. Maar het is goed en gezond je weer op andere dingen te richten.
10. Ayla zegt:
16 juni 2010 om 09:00
Ik heb idd ook de 5 mei strategie geprobeerd.
Helaas heb ik na uw M-initiatief besloten het volgende schrijven omtrent mijn aanklacht, getiteld:
“Wanneer stopt de oorlog hier in nederland anno 2010,
en word ik ipv smet als veteraan gezien!”
Het is mijn verhaal waarvoor ik aandacht wil vragen.
Een taboe waar nederland nu maar eens verantwoording voor dient te nemen nl het feit dat seksueel misbruikte kinderen dit misbruik in kindertehuizen voortgezet, in ggz instellingen dit misbruik ongestraft blijft terwijl risico binnen deze setting al aanzienlijk verhoogd voor genoemde groep dit 7x zo hoog.
Ik het M- ook achter me wil laten maar als je zelfs in een ggz traumaafdeling niet veilig bent en ongestraft verkracht kunt worden waar rechtelijke uitspraak dit als waar aangenomen dient te worden en hulp elders gerealiseerd. Directeur instituut realiseerd dat ik van alle medische hulp (ook somatische levensreddende interventies) uitgesloten wordt en huisartsen aan deze waanzin gehoor gaven door in dec 09 een levensnoodzakelijke interventie te weigeren met de boodschap ‘hun handen hier niet aan te willen branden???”
kortom rolomkering zover gaat dat Inspectie IGZ ontkent afhandeling meldingen Seksueel delict tot haar werkveld hoort. Dit keiharde leugen met art. wat op schrift als afwijzingsgrond terwijl dit in de wet juist toekennings grond aan verbind.
En om lang verhaal kort te maken als acedemische vrouw rechten en psychologie kan ik het niet voorkomen dat ik alle rechten als mens zoals in grondwet zijn vastgelegd ik in nl geen enkel recht na overschrijding kan doen gelden.
Dit kan ik onderbouwen met feiten!
En nederland als rechtsstaat niet volstaat.
(ook hier feiten omtrent paraat!)
Ik heb alles op acedemisch onderzoekresultaten en publicaties VS en EU waarin gesteld dat nederland zelfs niet marginaal de veiligheid vrouwen kan garanderen. Ook procederen is niet voldoende toegankelijk en voor mij geen enkele vergoeding in de advocaatkosten ergens te verhalen.
Ik zou een kaarsje bij Amnesty en schrijfactie als gevolg deze totale rechtsloosheid en aanval op basis (medische) zorg een terecht vlammetje daar dit grof mijn mensenrechten geschonden worden. In NL?????
Excuus als reactie niet juiste plaats maar kon geen ander actueel blog vinden en uw website weigert mijn PC te openen.
Groetjes Ayla van lezing dd 15-6-2010 te Roosendaal