Ruim vier jaar geleden vroeg een heel goede vriendin en collega-schrijfster mij of er een reden was waarom mijn jeugdromans bijna allemaal over eenzame kinderen gingen. Ik vertelde haar over mijn jeugd op het internaat en het kleinseminarie op de manier zoals ik wel meer mensen, zoals mijn kinderen, daarover verteld had.
Een nieuwsgierige schrijfster eigen bleef ze echter doorvragen.
Bij welke vraag het precies was, kan ik me niet meer herinneren maar ineens was het alsof er op een geheime knop werd gedrukt, een knop die vanaf mijn jeugd verstopt had gelegen. Er ging een sluis open en alle, meer dan veertig jaar lang weggestopte traumatische herinneringen kwamen als uit het niets weer boven.
Het werd een nacht met veel tranen en ook de dagen erop liet het verleden me niet meer los.
In een poging het te verwerken besloot ik het op te schrijven, ik was per slot van rekening schrijver. Ik sloot me op in mijn werkkamer in Spanje en begon de meest traumatische periode van mijn leven in dagboekvorm op te tekenen. Technisch bleek dat niet moeilijk, ik wist alles nog, elk afschuwelijk detail.
Psychisch was het een ander verhaal, de pijn was helemaal terug en beheerste weer, net als veertig jaar geleden, heel mijn dagelijkse bestaan.
Toen ik klaar was met mijn dagboek wist ik dat ik het hierbij niet kon laten. Wilde ik verder met mijn leven dan moest ik er een verhaal van maken, een verhaal over iets dat niet mij was overkomen maar een ander. Fictie vermengen met non-fictie. Ik moest weer schrijver worden.
Het werden Anne, een jongetje dat gepest werd om zijn naam en uiterlijk, broeder Amandus (Latijn: om lief te hebben) en pater Deeds (anagram voor de pederast).
Het boek noemde ik Pater Noster, Onze Vader. Want dat waren de paters en broeders aan wie kinderen vroeger toevertrouwd waren: Onze Vaders. Het er een verhaal van maken bleek te helpen, de pijn verdween en ik had het gevoel dat ik het helemaal verwerkt had.
Nu moest het nog een boek worden. En dat bleek moeilijker. Hoewel elke uitgever die ik Pater Noster liet lezen het een goed geschreven verhaal vond, had niemand interesse om het uit te geven.‘In Nederland gebeuren dit soort dingen niet,’ was het meest gehoorde commentaar, ‘dus zal men het boek ook niet willen kopen.’
Eén uitgever raadde mij aan er een mantelverhaal omheen te schrijven en het geheel naar het heden te tillen.
Een gebeurtenis in Honduras waarbij een bisschop weigerde aan Interpol de verblijfplaats bekend te maken van een priester die in de VS kinderen misbruikt had en door de Kerk daarheen was overgeplaatst, en het feit dat in datzelfde bij pedofielen geliefde Honduras geregeld misbruikte kinderen vermoord op de vuilnisbelt gevonden worden brachten me op het idee om De Kindervriend te schrijven.
In deze thriller beschrijf ik wat de gevolgen kunnen zijn als je als R.K. Kerk geestelijken die zich aan dit soort misdaden schuldig maken de hand boven het hoofd houdt. Naast een spannend verhaal was het ook bedoeld als aanklacht tegen de Kerk.
Het boek kwam vorig jaar juni bij Karakter Uitgevers uit.
In de krant-interviews die daarop volgden besloot ik geen blad voor de mond te nemen en vertelde ik openlijk over het misbruik dat ikzelf meer dan 40 jaar geleden had meegemaakt.
Vanaf dat moment begonnen de mailtjes binnen te stromen. In sommige werd ik enkel bedankt voor het boek of mijn openhartigheid, vaak met de mededeling dat ze zelf ook misbruikt waren, in andere werd tot in detail met naam en toenaam verteld wat de schrijver of schrijfster zelf overkomen was. Ze kwamen uit het hele land en zelfs zat er een bij van een klasgenoot van het kleinseminarie. Met een aantal van deze mail-schrijvers heb ik tot op de dag van vandaag contact.
Toen de onthullingen over misbruik binnen de Kerk van Ierland naar Duitsland overwaaiden wist ik dat het een kwestie van tijd was voor Nederland aan de beurt kwam. En daar had ik gelijk in.
In eerste instantie wilde ik me afzijdig houden, maar de mensen om mij heen overtuigden me dat het goed zou zijn als ik met mijn verhaal naar buiten kwam. ‘Je hebt het al verteld in de kranten, dus waarom zou je het niet doen. Al heeft er maar één ander slachtoffer baat bij, dan is het al de moeite waard.’
Zo ontstond het contact met RTL-nieuws. Mijn twijfel bleef, het boek van die periode uit mijn leven was dicht en ik was bang dat het weer open zou gaan. Dus heb ik het gedaan, hoewel ik tot op het laatste moment, het camerateam was al op weg naar Spanje, heb geaarzeld. Mijn angst bleek terecht, tijdens het interview kwam de herinnering en de pijn als een mokerslag op me neer. Het was alsof ik weer verkracht werd.
Slapeloze nachten, geen zin in eten meer, vaak als een onaanspreekbare zombie door het huis dwalend, na het interview beheersten de gebeurtenissen van vroeger heel mijn leven, net zoals het waarschijnlijk nu het nieuws er dagelijks bol van staat het leven van veel lotgenoten beheerst.
Toen mijn uitgever besloot Pater Noster uit te geven, veranderde dat. Ineens werd mijn verleden weer beetje bij beetje een verhaal en kon ik me daarop concentreren.
Komende woensdag – om 16.00 uur in de Hortus Botanicus van Amsterdam, u bent allemaal meer dan van harte welkom – wordt het eerste exemplaar overhandigd aan mevr. Khadija Arib, Tweede Kamerlid voor de Partij van de Arbeid.
Ik heb haar en niet Deetman gevraagd omdat zij niet confessioneel gekleurd is en in juni vorig jaar naar aanleiding van een uitzending van Zembla als enige in de Tweede kamer aan minister Hirsch Balin van Justitie vragen stelde over misbruik binnen de RK Kerk.
Ik hoop dat Pater Noster de lezer een beeld geeft van het leven in een katholiek internaat van vroeger en hem laat zien hoe het mogelijk was dat kindermisbruik daar binnensloop.
Ook hoop ik dat er slachtoffers zijn die door Pater Noster genoeg moed krijgen om eindelijk met hun verhaal naar buiten te komen en daarmee die ellendige periode in hun leven voor eens en voor altijd kunnen gaan afsluiten.
Voor mijzelf hoop ik dat ik na donderdag het boek dat twee weken geleden zo plots met veel pijn weer openging definitief weer dicht zal gaan.
En laten we met zijn allen hopen dat de RK Kerk die op veel plaatsen over de gehele wereld nog steeds kinderen onder haar hoede heeft, haar les geleerd heeft en zorgt dat dit nooit, maar dan ook nooit meer kan gebeuren.
Beste José,
Gefeliciteerd met je nieuwe boek, dat uitkomt. Er is moed nodig om in die gekrochten terug te kruipen waar je ingetrokken wordt door de zieke geest van een pedofiel. Ik hoop dat het mij ook zal lukken om dat boekdeel dicht te slaan.
Een belangrijke kwaliteit, die wij, lotgenoten, kunnen putten uit de pijn van de vernedering en de schaamte, is de helderheid en het doorzicht in beweegredenen van mensen. Je voelt als het ware feilloos aan of iemands woorden oprecht zijn. Je herkent een “misbruiker” zonder dat ie het nog gedaan heeft. Die extra dimensie is een geschenk dat er bij komt en waar we naar mogen luisteren.
Ik ben eigenlijk al twintig jaar bezig met verwerking en kom net in deze tijd op hoogten waar ik nog niet was. Ik kom terecht in het gebied van belijden en vergeven. En dat is een heel nieuw terrein.
Zoals ik je al aangaf, kom ik je graag eens tegen. Wie weet woensdag.
Alle goeds, veel plezier woensdag
Een warme groet van Mark
ik vraag me af hoe het is gegaan in de internaten voor meisjes, zoals bv de internaten/kloosters van De Goede Herder….
Jaren en jaren heb ik erover gedaan om op het niveau van visualiseren te komen waar ik nu aanbeland ben, maar als ik keer op keer weer lees wat jij hebt moeten doorstaan en met jou vele anderen..
Op zulke momenten bengt het niet mijn gewenste “vlucht” maar is het meer een vloek te kunnen “zien”…
Als beheerder van een website waar kinderleed/misbruik centraal staat, waar ik dag in dag uit de gruwelijkste verhalen onder ogen krijg, mensen spreek hierover, hen probeer te helpen zover dat in onze macht ligt..
Iedere keer weer denk je “erger dan dit kan niet”..
Maar als ik dit nu weer lees én voor me zie..jou zo zie zoals jij jezelf beschrijft en omschrijft hier op je blog..
Ik neem het mee en geef het bij ons een plek en weet Josë dat, zodra ik het knopje “publiceer” indrukken zal ik deze door een waas van tranen zal zien..
Dit boek komt op de juiste tijd geschreven door de juiste persoon aan bij hen die het juist nu zo hard gebruiken kunnen..
Een warme respectvolle groet,
Christa, beheerder Stop Kinderporno & Abuse
Waarvandaan is niet belangrijk
en waarheen al evenmin
we moeten geen zekerheden weten
over het eind of het begin.
Slechts de lessen die we leren
voor elk van ons, geheel apart,
vormen ons tot andere mensen
als we ze opnemen in ons hart.
Dus welk pad ik ook bewandel
welke weg ik ook verkies,
bij elke ervaring zal ik weten
dat ik iets win en nooit verlies…
Hola José, wat jammer dat meneer Agent voorkomen heeft dat wij op tijd bij jouw bijzondere praatje waren, en voorlopig zullen we nog aan hem denken, want de bon was niet maar wij wel misselijk. Maar gelukkig hebben we wel nog mogen luisteren naar het opbouwende verhaal van mevrouw Khadija Arib. Goh, wat zou ik er graag bijzijn als ze in de Kamer PATER NOSTER overhandigt aan Dr. E.M.H. (Ernstig) Hirsch Ballin! Wat zijn we trots op je dat je de wereld, als is het wellicht een klein beetje, helpt veranderen. Namasté Jose!
I heb de lijdensweg van het internaat meegemaakt en tevens gedichten gemaakt van de ellende die we hebben meegemaakt
O GOD
O God Waarom heeft U .
Mijn gebeden nooit gehoord.
Zij hadden me nog net niet vermoord.
Iedere dag die klappen en die trappen.
En dat friemelen aan mijn geslacht.
O God wat hebt U toegestaan .
Dat dit jaren is door gegaan.
Vele zullen U wel hulp vragen .
Of worden we overgeslagen.
Het doet nog zo,n pijn.
Of kiest U voor dat zwijn.
Jammer kan ik u niet bereiken per telefoon.
Dan O God help ik uit de droom.
Jaren hebben ze me bedwelmd met mediceinen.
Om alles uit mijn hoofd, te laten verdwijnen.
Dit een leven lang.??
O God ik BEN weer ,net zo bang
O god O Heer
Dit beleef ik niet nog een keer.
O god
Geen kind op de wereld moet dit beleven.
WE ZITTEN ER MEE ONS HELE LEVEN
voorbij
Is het nu voorbij met die kloosterslavernij.
IS er nu licht achter de horizon.
Nu de elende weer van vooraf aan begon.
Nu weer lig ik te huilen dag en nacht.
Dat het uit komt , dat had niemand verwacht.
Honderden lijden die pijn..
Wij waren de kinderen van God.
Maar de hoeders maakte ons leven kapot.
Nu dat ik alles weer beleef.
En als een rietje beef.
Ze hebben ons vernederd en geslagen.
Jaren en dagen.
We mochten niks zeggen.
Houd je mond.
Het is nu zonneklaar .
Het wordt openbaar .
In ons hart zijn we weer klein.????
En dat doet pijn.
Weer een gebroken hart.
Weer die pijn …
O God gebeurt het nu weer.
En dat keer op keer.
Sinds dat het uit is uikomen .
Heb ik geen mooi dromen.
O God gaat dat hier niet voorbij.
Dan haal me, en maak me blij.
Dan hoef ik niet te lijden onder dat juk.
Mijn hele ging er aan stuk.
God help ons help mij.
En maak ons weer blij.
weer heb ik de angst voor het slapen gaan.
Wat die non met mij heeft gedaan.
Help
Help er is wat gebeurt .
En voel me verscheurd.
Moet ik nu praten
Of moet ik het laten.
Help
Morgen is meschien te laat.
Komt morgen weer zo’n dag.
Blijft dit nog vele jaren.
Een verscheurd hart met blaren.
Het moest liefde zijn
Toen we werden opgebost.
Nee het heeft voor mij niks opgelost.
Nee ik type nu door.
Voor een luisternd oor
Wie had dat gedacht
Oorlog misdaders worden nu nog opgepakt.
Tot heden is dit niet verjaard.
Waarom mogen wij geen gerechtigheid vragen..
vooral die gegeiselde jaren.
Voor al het leed .
Ze zeggen te simpel dat hun speet.
Het zou nooit mogen gebeuren .
Is dit niet te betreuren.
maar wij praten steeds door .
Over de paters en de non…
Hoe dit zomaar kon.
O God hoe kan je dit lot voor ons bepalen.
O God ik begin ook de falen.
De twijfels nabij
Geen kind mag ooit het vreselijke lot ondergaan.
ik snap niet dat je dat hebt gedaan.
Jij bent toch de man …
DIe ons geschapen heeft beste man..
Had dan het lot.
Gelijk geplakt, op onze kop
Zij waren van het hartje jesus, u zoon ,o heer.
Maar zij deed het iedere keer.
Iedere keer.
Zij zou de duivel verjagen .
En dat moest ik met enkele kwalen verdragen..
Ze heeft me getrapt en geschopt …
Dingen gedaan die hier niet mogen staan…
Ja zij .zij
Mijn hoofd staat op springen.
De informatie stroomd maar binnen.
Alles doet me weer pijn.
iedereen licht te slapen.
Dan moet ik maar tegen mezelf praten.
Niemand antwoord deze nacht.
Dit had ik zelfs niet verwacht.
Ik weet wat ,gevoel ,,met een mens kan doen.
eens doe ik het verhaal ..
maar dat is nu te verbaal .
Ik heb nu een strot die wordt afknepen.
Ik kan het maar niet vergeten ..
Dat mag ,en moet iedereen weten..
Ik heb hulpgevraagd .
Maar dat duurt zo lang.
Dit maakt mij zo bang .
wij waren de kinderen..
In de bloei van ons leven.
Wij waren de kinderen..
Voor een zorgeloos jeugdig bestaan..
Wij waren de kinderen.
Die achter de muren verdewenen.
Wij waren de kinderen.
Die werden Misbruikt.
Wij waren de kinderen.
Die riepen God haal ons hieruit..
Wij waren de kinderen.
die gemarteld werden door een pater of een non…
Wij waren de kinderen ..
Omdat je daar toen niet over praten kon.
Wij waren de kinderen .
Die alles veloren zagen gaan.
Wij waren die kinderen.
dit mag zo niet verder gaan..
Wij zijn de kinderen..
En zeggen de wereld nu ook de rest..
Wij zijn de kinderen.
Verkracht uit naam van de Heer.
Wij zijn de kinderen.
Het gebeurde keer op keer
Wij waren de kinderen
Die zeggen nu niet weer..
Wij zijn de kinderen
met al onze pijn.
Wij zijn de kinderen.
Ik hoop dat het een keer anders zou zijn..
Wij zijn de kinderen..
Die een signaal af geven aan de rest.
Wij zijn de kinderen.
geef een kind de liefde voor het leven.
Wij zijn de kinderen
Bewaak hun allen.
Wij zijn de kinderen…
Dat geen enkel kind op deze aarde het moet beleven..
Wij zijn de kinderen
Die zeggen hou niet U mond
Wij zijn de kinderen
Er lopen nog heel wat gekken rond.
Wij zijn de kinderen
Die moeten waken dag en nacht.
ZOdat elk kind een fijne jeugd hebben mag.
Wij zijn de kinderen
Heb begrip voor kinderen in moeilijke dagen.
Geef ze al U liefde als ze er om vragen.
Wij zijn de kinderen
Ouders wisselen nu aan de lopende band..
Voor dat je het weet heb je weer een vreemde hand.
Wij zijn de kinderen
Scheiden doet pijn .
Maar zoals toen hoef het nu niet meer te zijn.
Wij zijn de kinderen
Kind zijn duurt maar even.
De rest duurt een heel leven.
Wij zijn die kinderen.
Doe a u b geen kind pijn.
Voor een ieder kind moet het leven fijn zijn.
Wij zijn die kinderen.
Die zeggen geen kind slaapt op de straat.
Wij zijn de kinderen
Die zeggen dat komt ook door de staat.
Wij zijn de kinderen
Die alles zien in kranten en tv.
Triesten berichten o nee.
Wij zijn de kinderen.
We moeten waken dag en nacht.
Dat zo iets niet meer gebeuren mag.
Wij waren de kinderen
Van de 50erjaren.die dat allemaal moesten ervaren.
gebruikt geschopt en gertrapt.
We waren net van de dood ontsnapt.
Wij waren de kinderen
Toch zijn we nu niet blij, de geschiedenis komt er bij.
De vreselijke pijnen van die geestelijke zwijnen…
Wij waren die kinderen
Ja wij wij die dat hebben meegemaakt…
Ja wij
STOP KINDER GEWELD
O GOd wat heb ik als kind gedaan
Ik heb niet gevraagd voor dit bestaan
O GOd heb ik als kind iets misdaan
mijn leven is nu al naar de maan
O GOd wat heb ik als kind gedaan
Dat ze me zo slaan.
O GOd wat heb ik als kind gedaan
Het doet pijn .het doet zeer
O GOd wat heb ik als kind misdaan.
Dat het zo verder moet gaan
O GOd wat heb ik als kind gedaan.
Is er dan niemand die zeg stop
en krijg nog steeds ,
DE klappen op mijn kop
O GOd wat heb ik als kind doorstaan
Om verder te leven ..dit aardtse bestaan
O GOd wat heb ik als kind gedaan
Hield het geweld maar op
O GOd als kind zeg ik nu…stop
gebruik de dan eens de knop
Met het woord Stop
Is er echt geen kinder liefde, op dit aardtse bestaan.
O God wat heb ik als kind misdaan.
God stop a.u.b dit geweld nu ik u alles heb verteld.
STOP het GEWELD STOP het GEWELD.
Dat is alles wat teld.
STOP STOP STOP HELP ONS ??????
Geef kinderen een wakend oog.
Geef kinderen de ruimte en een warme tijd.
Geef ze de liefde die je als kind van mamma en pappa,s krijgt.
Niet in een hoek gesmeten .Omdat mamma en pappa op mekaar zijn uitgekeken..
Ze gaan dan uitelkaar .En het kind is de sigaar..
Mamma een andere vriend,Pappa een andere vrouw.
Hoelang gaat het duren ,ik als kind moet het dan bezuren.
Mama is vaak met haar nieuwe liefde op stap..
En papa is vaak met zijn geliefde ladder zat.
Ik zit dan weer ,te mokken op de trap..
Niemand heeft even tijd ,en raak de weg nu kwijt..
Wachten wat komen gaat ,speel ik dan als kind op straat..
Balletje trappen is wat voor mij , maar de buurman is dan niet zo blij..
Ik weet niet hoelang dit gaat duren .
Maar ik weet dat,dat dit
als kind een tijd zal duren.
Ja spelen binnen met mijn ds ???
Ik vermaak me zelf wel voor de rest.
Zo voel ik me als kind aleen .
En dat is niet eerlijk dat is gemeen…
Ik moet ook naar school leren voor later..
Maar als dit zo moet ,heb ik al een kater.
Ik doe heel goed mijn best ,ALs ik de Juffrouw pest.
Want dan ben ik pas blij .Dan is er echte aandacht voor mij..
Dan gaat mamma weer mee naar school ..
Ze zeg dan lieve schat je mag …
De juf niet pesten voor de hele klas..
Zo vroeg ik dan negatieve energie zoals je hier dan zie.
Ze noemen me wel wat gestoord .Zoiets had ik gehoord.
Ik zal stoppen met schrijven .
Ik moet toch bij mamma blijven.
IK HERKEN ME IN HET LEED
WAT KINDEREN IS AAN GEDAAN IN DE KLOOSTER.
IK BEN OOK ZO’N MAN DIE ZELFS GESLAGEN BEN OP PLAATSEN.
WAAR IK LIEVER NIET ZO OVER PRAAT .NU DAT ALLES OPENBAAR WORDT.
WAT DE KLOOSTERLINGEN HEBBEN GEDAAN.iK HEB MIJN VERHAAL GEDAAN BIJ HULP EN RECHT.
wAT ZE MET ME HEBBEN GEDAAN IS MET GEEN PEN TE BESCHRIJVENN.JAREN SLIKTE PILEEN EN MEDICEINEN OM ALLE TOEVALLEN EN DE HERINGEN TE LATEN VERDWIJNEN.lANGSZAAM KOM IK UIT VERSCHIKKELIJKE DROOM .iS HET WAAR OF NIET .HET IS WAAR ..IK WAS 14 JAAR EN KREEG ZWARE EPELEPSI AANVALLEN .WAAR IK NU NOG MEE ZIT .IEDERE KEER ALS IK EEN STUKJE SCHRIJF RIL IK OVER MIJN LIJF.SLAPEN IS ER NIET BIJ . UIT ANGST VOOR DIE BEELDEN. DE MARTELGANG .o GOD IK BEN WEER NET ZO BANG. ALLES HAD VERDRONGEN .
HELAAS KAN IK NU NIET TYPEN DE EMOTIE’S ZIJN ME DE BAAS
DE NACHTEN WOORDEN LANG.IK LIJK OP DIT MOMENT DIE KLEINE JONGEN WEER TE ZIJN???
BARST IN HUILEN UIT.DIT IS GEEN MOOIE BELEVING .IK DACHT IK BEN EEN MAN EEN VENT.
NIETS IS WAAR KOM ER NIET MEE KLAAR.IK VROEGER VERKEERDE POGINGEN GEDAAN.OM ME ZELFS HET LEVEN TE NEMEN.GOD STA ME BIJ DAT DIT NIET NOG KEER GEBEURD.
PROBEER ME DE NACHTEN TE VERLICHTEN .MET GEDICHTEN.
HET IS ALLEMAAL GEBUERD BIJ DE ZUSTER H HART VAN JESUS IN SITTARD .HIER IN DIT GEDICHT STAAT ZO ALS HET IS EN WAS
Smeek gebed
O lieve Heer .
Waarom gebeurde het Keer op Keer.
Steeds Maar weer.
O Lieve Heer
Waarom hebt U dat toegelaten
En mochten we er niet over praten
O lieve Heer
Waarom moeten we ,hen nou vergeven.
Als we nu nog beven.
O liever Heer
Ik heb gebeden keer op keer.
En U gevraagd , dit niet weer.
O lieve Heer.
Waarom waarom heeft u , hen nooit gestraft.
Die ons hebben verkracht , dag en nacht.
O Lieve Heer
Waar wachten U nu op .
Geef hun nu eens ,eindelijk op hun kop.
O lieve Heer .
Zij hebben bewust van ons gesmuld.
Wij hadden die jaren de pijnen geduld.
O LIeve Heer
Zij mogen weer praten
En moeten wij moeten het ,weer laten.
O lieve Heer
Jaren heb gebeden voor deze dag.
Dat ik rust hebben mag.
O lieve Heer
Geef ons de tijd voor de strijd.
Anders raak we de weg ,helemaal kwijt.
O lieve Heer
De pijn en het verdriet .
DIe vergeet wij niet.
O lieve Heer .
zij hebben het geweten .
En met ons gesmeten .
O Lieve Heer
Laat het niet nog keer toe.
Ik ben nu al zo moe.
O lieve Heer
Wordt er nu ons recht gedaan.
Zo dat wij geloven voortaan.
O lieve Heer
Wij waren de kinder onschuldig en rein.
En wat ze deden ,was niet fijn
O God
Dit was toch niet ons lot.
Zij overschreden het zevende gebot.
O lieve Heer .
Zij waren toch in de orde van het celibaat.
Ach wij waren maar de kinderen van de straat.
Amen
Het is een feit.
Meneer pastoor heeft gevreid.
Hij heeft iemand bemint.
Het was zomaar een kind.
Het is een feit.
Hij vertelde .Hoe mooi het leven kon zijn.
Hij was een zwijn.
Het is feit .
Dit gebeurde zonder schaamte rood.
Dat deden ze tot hun dood.
Het is een feit .
Dat hij heeft gelogen , dat heeft die afgewogen.
Het is een feit.
AL hebben ze dat gedaan.
Volgens de PAus zijn ze de hemel in gegaan.
Het is een feit
Dit gebeurde ook door nonnen.
Dat waren ook van de geile bommen.
Het is een feit.
Ze vertellen over een hemels leven.
Hoe mooi het leven kon zijn.
Het is een feit
Het heeft een kind niet verijkt.
Dat is een feit
Dat zij zeggen .
O god ,U weet dat ik u hebt bemind .
Maar ik pak liever een kind.
Het is een feit
Dat zij zeggen dat is moment .
En dat kind , interseert me geem cent.
Het is een feit.
Het was de duivel in mij.
Pakte dan dat kind keer op keer.
Het is een feit.
Dat ze dat hebben gedaan .