Malaise in boekenland

Waar is de tijd gebleven dat ik voor een bezoek aan de boekhandel op zijn minst een middag reserveerde? Een uitje, een traktatie. Het opgewonden gevoel wanneer ik over de drempel stapte en een andere wereld betrad.
Wat zeg ik: één wereld? Duizenden onbekende werelden strekten zich voor me uit, noodden me uit mijn vingers over de kaften te laten strijken en de geur van het papier te ruiken. Tussen de eindeloze schappen stonden strategisch stoeltjes opgesteld om de ontdekkingsreiziger in alle rust de gelegenheid te geven mogelijke vondsten in zich op te nemen. Hier, in het domein van verhalen, hield de buitenwereld even op te bestaan. Dreigde ik te verdwalen in het overweldigende aanbod, dan dook er direct een gids op – de ogen glanzend door de gedeelde boekenliefde – en hielp me op weg om me daarna discreet mijn zoektocht te laten vervolgen.
De grote en vermaarde auteurs trof ik hier, maar ik voelde me vooral verheugd bij het aantreffen van onverwachte schatten; onbekende schrijvers die mij verrasten met meeslepende en grootse verhalen.
Soms kwam ik beladen met boeken thuis, andere keren met lege handen, maar altijd met het gevoel van goedbestede tijd.

Helaas, de tijden zijn veranderd.
Het ‘expeditiegevoel’ vind ik soms nog terug in de zeldzaam geworden goede boekhandels. Alleen door de schaarse geografische dekking gaat er een stuk van de pret verloren vanwege de reistijd die ik daarvoor kwijt ben; een rondgang door de bibliotheek wil mijn nood tijdelijk lenigen, helaas ontbreekt hier het gevoel van verrukking en geur van het openen van een maagdelijk nieuw boek en beperken tijd en fondsen veel bibliotheken tot avontuurlijker aanschaffen dan door verkoopcijfers aangeprezen exemplaren; rondkijken in de ramschj laat mijn wenkbrauwen regelmatig de lucht in schieten, gezien de geweldige schrijvers die er soms tussen het puin aan te treffen zijn.
Maar over het algemeen is het malaise in boekenland.
De stapels met top-tienen – waarvan de plaatsen al dan niet met een flinke zak geld zijn verworven – gevestigde namen en de gegarandeerde bestsellers, die in de gemiddelde boekhandel staan uitgestald, zijn dezelfde als welke ik op mijn wekelijkse rondje bij de grootgrutter aantref. En nu het woord ‘economische crisis’ ook bij de boekhandel is binnengekomen, is de inkoop van boeken zonder megaverkoopgarantie tot nihil gedaald.

Hoog tijd dus om nieuwe manieren te vinden en uit te proberen om je boek aan de man te brengen. En ze zijn er!
Zo heeft Tommy Wieringa om zijn roman Joe Speedboot toch in de winkels te krijgen een paar jaar geleden de volgende truc toegepast: hij heeft al zijn vrienden en kennissen een mail gestuurd om de week daarop in minstens twee boekenwinkels naar zijn boek te vragen en dit verzoek door te sturen naar al hun vrienden en kennissen. En het werkte, zijn boek werd een bestseller en terecht, want het is goed en vernieuwend.

img_5536.jpg

Mijn bekroonde Spaanse collega schrijver Francisco Romero (www. ebaobab.com) uit Almagro – nog nooit van dat stadje vlakbij Ciudad Real gehoord? Google het op en de eerstvolgende keer als u naar Spanje gaat wilt u er vast heen – heeft sinds een paar jaar een andere manier ontwikkeld om zijn romans aan de man te brengen: hij is zelf een klein winkeltje begonnen in het hartje van de stad. 10 m2, groter is het niet, maar voor hem groot genoeg.

img_5538.jpg

De enige boeken die hij daar verkoopt zijn die van hemzelf en elke koper krijg vanzelfsprekend een gesigneerd exemplaar. Het loopt lekker, de winst die normaal de boekwinkel in zijn zak steekt – boekwinkels verdienen het meest aan een boek, daarna komt de uitgever en helemaal op het laatst krijgt de schrijver een percentage – is nu ook voor hem en dat betekent dat hij al bij 2.000 verkochte exemplaren per jaar van zijn schrijverij kan leven. En in de tijd dat er geen klanten zijn schrijft hij een nieuwe roman of drinkt hij een glaasje op het terras van zijn buurman.

Del autor al lector (van de schrijver naar de lezer), misschien is dat de toekomst. Op een aantal plaatsen in Nederland een schrijversstraat creëren, met allemaal miniwinkeltjes waar auteurs gedurende een periode van twee maanden kunnen schrijven en verkopen. Daarna komt er een nieuwe lichting.
Gezellig een middagje schrijversstraat in plaats van naar de Kalverstraat, en om de twee maanden is heel de collectie vernieuwd. Weg met de saaie signeersessies, direct contact tussen schrijver en lezer.

Echter, tot het zover is zal ik me van andere strategieën moeten bedienen. Dus misschien dat ik eind april wanneer  “de Kindervriend” uitkomt de Tommy Wieringa-truc maar uit de kast haal (bereid u er alvast maar op voor).

Of heeft u een beter idee? Elke suggestie hoe ik mijn doelgroep (mensen die van thrillers met diepgang houden, oud-kostschoolgangers en kerkvaders) kan bereiken juich ik toe.

voorkant-de-kindervriend2.jpg

Voor diegene onder u die de achterflaptekst van “ De Kindervriend” nog niet op mijn website heeft gelezen: de thriller gaat over seksueel misbruik van kinderen door de Kerk en speelt zich af in het heden (Honduras) en het verleden (mijn kostschooljaren). Het is een spannende, en vaak ook ontroerend roman, waarin fictie en non-fictie met elkaar zijn verweven.
Ik ben benieuwd waarmee u komt.

(En de beste drie tips krijgen natuurlijk straks een gesigneerd exemplaar cadeau. Dat spreekt voor zich)

Dit bericht is geplaatst in Algemeen. Bookmark de permalink.

7 reacties op Malaise in boekenland

  1. Indie schreef:

    Het lijkt de muziekindustrie wel: hopeloos uit de tijd, die boekhandels…
    Tip:
    De boekhandel uit de voedselketen gooien!
    Zet een link op je webpage en/of die van je uitgever, waarmee mensen de eerste 10 pagina’s op pdf-formaat kunnen downloaden en lezen.
    Smaakt het na die 10 pagina’s naar meer, dan kunnen de lezers het boek online bestellen. Een boek leest altijd lekkerder dan vanaf een beeldscherm of rondslingerende A4tjes.

    Succes! Enne… wel graag een gesigneerd exemplaar met opdracht;)

    Indie

  2. Henriëtte Thönissen schreef:

    Hola José,
    Blij verrast te horen dat je dit boek gaat uitgeven!
    In september 2007 heb ik ademloos, in een keer, je manuscript uitgelezen.
    Hoewel, in een keer, klopt niet helemaal.
    Je kreeg voor mijn vertrek uit Spanje door tijdgebrek slechts een helft uitgeprint (mijn vriendinnetjes stonden al bij de auto te wachten, om naar het vliegveld te rijden), het tweede gedeelte stond gelukkig, bij thuiskomst op de mail.
    En inderdaad, ook het tweede deel van het manuscript heb ik die nacht , opnieuw ademloos uitgelezen.
    Ik was gegrepen, verbijsterd, het onderwerp en de manier waarop je het verwoordde raakten mij diep.
    Ik hoopte dan ook dat je dit boek spoedig zou uitgeven. Jij op jou beurt, vroeg je af of de tijd er al rijp voor was.
    Ik denk enigszins de vorm te begrijpen, waarin je nu het uiteindelijke boek gegoten hebt.
    En als je geen betere suggesties krijgt, wil ik met dit boek wel de boer op, desnoods met een kruiwagen de deuren langs, niet vernieuwend, maar wie weet wel effectief.
    Dit boek kan niet anders dan een groot succes worden!
    Lieve groet,
    Henriëtte Thönissen

    Hoi Henriëtte,

    Het manuscript wat jij gelezen hebt is ” Pater Noster”. Omdat het op zichzelf staand een te persoonlijk document bleek te zijn, is het nu geintegreerd in een thriller die in het heden speelt.
    Misschien, als de tijd rijp is, dat ik het nog een keer als novelle uit zal willen geven.
    Liefs

    Jose

  3. Joris Oomen schreef:

    Gefeliciteerd met “de Kindervriend” Voor mij is het thema een onderdeel van de voortdurend gewoel van herinneringen aan 1946-1952, de periode dat ik godsdienstles kreeg. Toen ruilde ik cliches in tegen eigen ervaringen. Daaruit is veel later een stabiele perceptie ontstaan van de wereld waarin ik me beweeg. De laatste tijd probeer ik mijn herinneringen aan priesters & godsdienstleraren te reconstrueren om meer te begrijpen van hun eenzaam en verwrongen leven. Ik merk dat ik hen als slachtoffers ervaar, op pad gestuurd met een geraffineerd doctrine en onuitwisbare angsten en frustraties. Door hun middelmatigheid en tekorten kon ik onsnappen uit hun klemmen en later, veel later, begrijpen dat ik tussen mentale carnvoren en herbivoren leef. Nou ja, daardoor ben ik een vreedzame herbivoor geworden die zich dagelijks verheugd in zijn intellectuele spijsvertering. Gegroet, Joris

  4. Eric schreef:

    Uiteraard ben ik heel benieuwd naar De Kindervriend. Het onderwerp zal heel veel mensen met een kostschool verleden bekend voorkomen.
    Wat tips om het boek op de markt te zetten? Je daagt me uit?

    – Uiteraard wil ik graag één exemplaar verloten onder de 6000 deelnemers van Het Archiefforum. Je boek komt dan onder de aandacht van een grote groep potentiële lezers: historici, journalisten, redactie, kerkelijke archiefonderzoekers etc etc.

    – Verder zou ik nu een Twitter campagne starten. Maak een Twitter account en wordt volger van bekende journalisten e.a. die over boekrecencies schrijven. Reageer op Twitters die zij plaatsen. Een boek verkopen gaat vooral om je bekend maken. Natuurlijk als het boek geen kwaliteit heeft zal het nooit slagen. Maar daar maak ik me bij jou geen zorgen over. Ik weet bijna zeker dat De Kindervriend een doorslaggevend succes gaat worden.

    – Laat duizenden posters maken van de omslag van je boek en plak ze op muren en wanden in de grote steden. De kaft is prachtig en zal mensen verleiden om naar De Kindervriend te vragen.

  5. Fred schreef:

    Helaas heb ik je boek (nog) niet gelezen. Maar als de inhoud inderdaad schokkend, aangrijpend, ontroerend, dan wel beschuldigend is, lijkt mij het ontketenen van een rel de aangewezen manier om het boek onder de aandacht te brengen. Het is dan zaak je bijvoorbeeld door een (bevriende) auteur, recensent, of beter nog een bisschop (!), te laten beschuldigen van het op schandelijke manier in diskrediet brengen van de katholieke kerk, of je aan te klagen voor een ernstige vorm van hypocrisie, omdat je boek in wezen een verdekt pleidooi blijkt voor pedofilie. Alles hangt uiteraard af van hoe expliciet de scenes zijn beschreven en dus kunnen worden opgevat. Maar zodra de rel de media (tv vooral) heeft bereikt, is succes gegerandeerd. Hoe je zo’n rel vorm kunt geven, daar wil ik best met je ovr meedenken.

  6. Viathou schreef:

    Al je vrienden en bekenden de suggestie geven een mail te sturen aan al hun vrienden en bekenden met alleen de tekst: ”Wie dit boek niét leest is ……. “.
    Nou, als dat niet als een lopend vuurtje gaat, dan …….
    Geniet, maar werk met mate!,
    liefs uit een zonovergoten kikkerlandje,

  7. Wyneke schreef:

    Ola José!

    Ik vind de voorkant geslaagd!

    Hoera! :p

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *