Gastblog Renata Oosterveen: De intense man

Razend populair zijn ze de laatste tijd: intense mannen.

De professor op televisie die vol kleuren en geuren een mogelijk einde der mensheid verkondigt als was het de allernieuwste attractie van de Efteling is duidelijk een intense man.

De gepassioneerde tangodanser die vol vuur zijn dame links en rechts de dansvloer over gooit en de gitarist die nog blijft spelen als het publiek allang vertrokken is? Intense mannen, zonder meer.

De kok die nog iedere dag met gesloten ogen zijn pollepel aflikt en zich in vervoering door de aroma’s naar hogere sferen laat afvoeren? Nog zo eentje.

‘Wat heb je toch een leuke intense man,’ stoot mijn buurvrouw mij aan.

Met de mededeling dat intense mannen ook heel intens liefhebben – wat in het geval van aandachtsbehoeftige ondergetekende zeker mooi mee genomen is –weet ik mij van de aandacht van mijn mededame verzekert.

Inderdaad, mijn lief start iedere dag alsof het de laatste dag van de wereld is; niet volgens het doemscenario van voornoemde professor, maar meer als een spannend schoolreisje vol verrassingen. Wanneer ik nog kreunend en krakend de nachtelijke verwarring van me af aan het schudden ben en me moeizaam overgeef aan een bestaan van waken, heeft mijn intense lief er al een volledige dagtaak van eitjes koken, sinaasappelen persen en brood bakken op zitten (het complete arsenaal van wakkerknuffelen, scheren, het deponeren van sanitaire behoeftes, douchen, het opengooien van luiken, checken van mail en het te berde brengen van onbekende aria’s van verguisde tenoren zijn daar reeds aan vooraf gegaan). En ondanks de honderdduizend plannen die al door zijn hoofd wervelen, slaagt hij erin om mij minstens 2 minuten te laten acclimatiseren, alvorens hij zijn waterval aan energie over mij uitstort.

Je kan een dag slechter beginnen.

Ook in schrijven is hij intens: tijdens het componeren van een boek bevolken zijn personages alle hoeken en gaten van ons huishouden en niet zelden zijn het zeer aanwezige en nogal opdringerige types, die ik tijdens het koken en minnekozen regelmatig het huis uit moet jagen.

Mijn eigen – wat schuchtere, want prille – creaties vertonen nogal eens de neiging de benen te nemen voor deze invasie. Maar als goede opvoeders trachten we ze wel allemaal eerlijk aan bod te laten komen.

_dsc52753.jpg

Gelijkenissen met Don Quichote, die intense wereldverbeteraar en hemelbestormer pur sang zijn legio. Waarlijk getroffen door onrecht en gekwetst door onbegrip besluit hij misstanden altijd stante pede recht te zetten. En – ondanks ontbrekende moeder theresa-genen – probeer ik mij van mijn taak te kwijten en lap mijn eigen Don na elke ronde in de ring op.

Met meer en minder positieve resultaten.

Schrijver, geliefde, idealist, kok, smulpaap, missionaris zonder kerk, reiziger, levensgenieter, verhalenverteller – noem een onderwerp waarover hij niet uren wil uitweiden: welk meisje wil zo’n man nou niet?

‘Maar vergeet niet de alinea over het ‘uit’-knopje, op pagina 3 van de bijgeleverde gebruiksaanwijzing, goed door te nemen,’ druk ik mijn buurvrouw op het hart.

Want soms overhandig ik mijn intense man zijn valiesje en fluister in zijn oor: ‘Lief, wordt het niet eens tijd om…’

Waarop hij onverdroten de wereld in trekt om buitenshuis obstakels te beslechten. 100%, zoals altijd.

Heimelijk geef ik mij dan over aan gedachteloze dromerijen en doelloze vrouwendingen, het in een ruk uitlezen van die stapel boeken zonder onderbreking, het vervolgen van de weerbaarheidstraining van mijn eigen geesteskinderen en dineren met pindakaas.

Heerlijk die stilte…

Maar na een week wordt de stilte oorverdovend, mis ik de praatjes en gezelligheid, de verhitte discussies en zijn armen om me heen.

Best verslavend, zo’n intense man.

(met dank aan José)

Dit bericht is geplaatst in gastblog Renata Oosterveen met de tags . Bookmark de permalink.

5 reacties op Gastblog Renata Oosterveen: De intense man

  1. Luana schreef:

    Ah, welk een intense uiting van innigheid, liefde pur sang.
    Doe zo voort Renatata.
    PS Jose, u is een bovenstebeste bofferd en vrouwe Panza net zo.

  2. Elvin schreef:

    Mooi geschreven!!!

  3. Mattijs schreef:

    Goed geschreven! Volgens mij ken ik die man ergens van 🙂 Blijven bloggen!

  4. nicole schreef:

    Wat een heerlijke verslaving! ça chauffe le coeur.

  5. Peter schreef:

    Renate, ik ken je alleen uit verhalen, maar wat je schrijft vind ik getuigen van een intieme liefde voor je vent. Ik gun het jou En hem van harte.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *