Gelukkig Nieuwjaar

Uitgekeken op de oudejaarspartijen bij deze of gene in de huiskamer, zittend rond de tafel met daarop de onvermijdelijke oliebollen en appelflappen, het aanschouwen van het aftellen op t.v. en het absurde geknal daarna?

Gewoon geen zin in alle voorbereiding – vuurwerk, hapjes, kratten bier en wijn – genoeg van het opruimen, waarbij aardige buurman/vrouw X. altijd nét dat slokje teveel tot zich neemt en je voor de zoveelste maal om 5 uur ’s ochtends het braaksel van de vloer aan het dweilen bent?

Probeer volgend jaar dan eens een Dance Party.

Het kost je wat duiten (hoewel, als je denkt aan wat voor energie en geld je stopt in het vergaren van dranken, hap en de zakken met vuurwerk om je gasten klokslag twaalf uit de stoel te krijgen, valt dat best wel mee), maar het is weer eens wat anders en een uitstekende opmaat wanneer je het goede voornemen hebt gemaakt in het nieuwe jaar écht eens wat aan training te gaan doen.

De voorpret begint al dagen eerder. Vanwege de dresscode (in dit geval zwart, wit, rood en/of gemaskerd), worden oude kledingzakken overhoop gehaald, fopwinkels afgelopen en aanwezige artikelen grondig verbouwd. Nooit eerder heb ik geweten dat als je de voeten van een panty knipt en er nog een extra gat in maakt je ineens een sexy hemdje hebt. Probeer het maar eens.

Om 23.00 maakten wij, opgedoft en wel, onze opwachting in de Zeelandhallen te Goes, waar DJ’s met schitterende namen als Rehab, Korsakoff & Outblast en Billy the Kid ons zouden gaan vermaken. Een paar breedgeschouderde mannen en vrouwen in het zwart, oortelefoontje in het oor, scheidden bij de ingang de bokken van de geiten en loodsten elke kunne door haastig met staal hekwerk opgetrokken poortjes. Zakken legen, benen wijd en een fouillering waar Schiphol jaloers op zou worden volgde. Mijn voorbuurman had mazzel en pech tegelijk. De joint die hij stiekem in zijn pakje sigaretten had verborgen werd achteloos in de afvalbak gesmeten maar hoewel dit misdrijf officieel tot uitsluiting leidde, streek de gorilla over zijn hart en mocht hij alsnog naar binnen. Later hoorde ik van andere en vaak zeer inventieve methoden waarmee de jongens en meisjes hun pillen (XTC e.d.), weed en ander stuff binnensmokkelen.

Het was koud in het immense gebouw en na mijn oordoppen ingedaan te hebben – je moet je natuurlijk wel goed voorbereiden op zo’n feest – zwierven we door de nog tamelijk lege tot Chinese Ballroom of Electric Ballroom omgedoopte ruimtes. Bij Le Bal Masqué, de achterste hal, was het al wel aardig druk. En te begrijpen, daar was het warm. Een paar honderd man stond met een drankje in de hand mee te deinen op de stampende beat die een jongeman uit een stel draaitafels voor zich tevoorschijn toverde terwijl een aantal schaars geklede dames op het podium hun best deden de temperatuur, in ieder geval voor de mannelijke aanwezigen, nog een beetje extra te verhogen.

Na twaalven, na het zoenen en de champagne barstte het echte feest los. Alsof iemand een paar blikken opengetrokken had, zo snel stroomden de hallen vol. En hoewel je vanaf dat moment al dansend geregeld per ongeluk iemand aanstootte – zeker ik met mijn lange ledematen – bleef de sfeer toch relaxed.

Sommige maskers waren geweldig.

Om een uur of vijf begonnen mijn benen wat pijn te doen en mijn accu leeg te raken. Gelukkig bleek voor het laatste een uitstekende remedie te zijn: twee broodjes kroket. De opmerking dat als je maar door danste je benen vanzelf weer beter werden, nam ik met een korreltje zout; volgens mij was die alleen maar bedoelt om me te laten blijven.

Op het podium begon men nu allerlei acts op te voeren en dat gaf me de kans mijn onderstel wat te laten recupereren. Daarna begon de finale met achter de tafels de beroemde (?) Laidback Luke. En die deed zijn naam eer aan, het echte opzwepende was ineens uit de beat en dat ontnam je de lust om echt verder te dansen.

Om kwart voor zeven, een kwartier voor sluitingstijd, hielden wij het voor gezien en gingen huiswaarts. Daar dronken we nog een glaasje op het nieuwe jaar – mijn tweede, want buiten de champagne om middernacht had ik het bij water gehouden – en probeerde ik me voor te stellen hoe de spierpijn die ik op dat moment al had zich na een paar uur slapen zou ontwikkelen.

Halverwege de middag werd ik na heerlijk geslapen te hebben wakker. Mijn spieren voelden wel wat stijf aan maar na een hete douche was dat bijna helemaal verdwenen.

De afgelopen veertig jaar heb ik me op Nieuwjaarsdag nog nooit zo energiek gevoeld.

Een Dance Party, misschien ook iets voor u volgend jaar.

Een voorspoedig 2009