TIJD

Tijd is een raar iets.

Soms lijkt hij te kruipen, soms vliegt hij voorbij. Ik denk dat hij voor mijn zoon Jesse die nu anderhalve maand met zijn rugzak door China trekt (http://jessechina.blogspot.com, ik wou dat ik zo grappig kon schrijven) heel langzaam gaat door al de nieuwe indrukken die hij daar opdoet. Voor mij is de tijd voorbij gevlogen de afgelopen twee maanden. Vandaar ook dat het even stil is geweest op mijn blog ondanks het feit dat er op een briefje voor mijn neus met koeienletters “WEBLOG SCHRIJVEN” staat. Het leeghalen van mijn huis in Zwijnstein (mijn vriendin Renata heeft Zwijndrecht van begin af aan zo genoemd en om de een of andere reden heb ik die naam als vanzelfsprekend overgenomen), de verhuizing van mijn spullen naar Spanje, het organiseren van een nieuwe pied-a- terre in Vlissingen,

dat alles heeft de tijd de afgelopen weken als het ware opgeslokt en daardoor zijn er veel zaken blijven liggen. Zo ook Pjotr’s Borsjt, al is er wel een uitgever mee bezig. Maar daar komt vanaf vandaag verandering in. De eerste vergaderingen zijn gepland en als volgende week de koopakte van het huis getekend is, kan ik echt weer aan de slag en zullen de blogs ook weer met een grotere regelmaat verschijnen. Dan heb ik er de tijd weer voor. Mits natuurlijk José Senovilla van de universiteit van Bilbao geen gelijk heeft. Hij denkt dat de tijd steeds langzamer gaat en uiteindelijk volledig zal verdwijnen. “Alles zal bevroren worden, als een snapshot van een moment, voor eeuwig”. Mocht dat zp zijn dan hoop ik dat het nog even duurt. Er zijn nog een aantal boeken die ik voor die tijd toch wel heel graag zou willen schrijven.